TenneT heeft een consortium tussen Boskalis en Orient Cable (NBO) een contract gegund voor de exportkabel Hollandse Kust West Beta, die het 700 MW offshore-platform zal verbinden met het onshore-net van TenneT in Nederland.
Tennet is een elektriciteitsnetbeheerder die actief is in Nederland en een deel van Duitsland. De systeemkosten van Tennet verwijzen naar de kosten die gemaakt worden om het elektriciteitsnetwerk te onderhouden en te verbeteren.
Deze kosten worden gedekt door de tarieven die Tennet in rekening brengt bij de gebruikers van het elektriciteitsnetwerk. Deze tarieven worden bepaald door de overheid en zijn gebaseerd op de kosten die Tennet maakt om het netwerk te onderhouden en uit te breiden.
De systeemkosten van Tennet omvatten onder meer de kosten voor het onderhoud en de vervanging van bestaande infrastructuur, het aanleggen van nieuwe verbindingen en het uitbreiden van het netwerk om meer hernieuwbare energiebronnen aan te kunnen sluiten.
Het is moeilijk om precieze cijfers te geven voor de systeemkosten van Tennet, aangezien deze afhankelijk zijn van verschillende factoren, zoals de omvang van het netwerk, de staat van de bestaande infrastructuur en de hoeveelheid hernieuwbare energiebronnen die aangesloten worden.
In 2020 bedroeg de omzet van Tennet ongeveer 4,5 miljard euro. Hiervan werd ongeveer 3,7 miljard euro besteed aan de operationele kosten, waaronder de systeemkosten. De exacte verdeling van deze kosten is echter niet publiek bekend.
Tennet heeft verschillende investeringsprogramma's opgezet om het netwerk uit te breiden en te moderniseren. Zo heeft Tennet bijvoorbeeld aangekondigd dat het tussen 2019 en 2030 ongeveer 35 miljard euro zal investeren in de ontwikkeling van een duurzaam, betrouwbaar en betaalbaar elektriciteitssysteem. Deze investeringen zijn gericht op het vergroten van de capaciteit van het elektriciteitsnetwerk, het aansluiten van meer hernieuwbare energiebronnen en het verbeteren van de stabiliteit van het netwerk.
Deze kosten worden gedekt door de tarieven die Tennet in rekening brengt bij de gebruikers van het elektriciteitsnetwerk. Deze tarieven worden bepaald door de overheid en zijn gebaseerd op de kosten die Tennet maakt om het netwerk te onderhouden en uit te breiden.
De systeemkosten van Tennet omvatten onder meer de kosten voor het onderhoud en de vervanging van bestaande infrastructuur, het aanleggen van nieuwe verbindingen en het uitbreiden van het netwerk om meer hernieuwbare energiebronnen aan te kunnen sluiten.
Het is moeilijk om precieze cijfers te geven voor de systeemkosten van Tennet, aangezien deze afhankelijk zijn van verschillende factoren, zoals de omvang van het netwerk, de staat van de bestaande infrastructuur en de hoeveelheid hernieuwbare energiebronnen die aangesloten worden.
In 2020 bedroeg de omzet van Tennet ongeveer 4,5 miljard euro. Hiervan werd ongeveer 3,7 miljard euro besteed aan de operationele kosten, waaronder de systeemkosten. De exacte verdeling van deze kosten is echter niet publiek bekend.
Tennet heeft verschillende investeringsprogramma's opgezet om het netwerk uit te breiden en te moderniseren. Zo heeft Tennet bijvoorbeeld aangekondigd dat het tussen 2019 en 2030 ongeveer 35 miljard euro zal investeren in de ontwikkeling van een duurzaam, betrouwbaar en betaalbaar elektriciteitssysteem. Deze investeringen zijn gericht op het vergroten van de capaciteit van het elektriciteitsnetwerk, het aansluiten van meer hernieuwbare energiebronnen en het verbeteren van de stabiliteit van het netwerk.
Tennet voorziet problemen met leveringszekerheid na 2030
Nederland installeert 45 GW aan zonnepanelen in komende jaren. Bron: Solar magazine
Na 2030 meer kans op prijspieken door stroomtekorten. Bron: NOS mei 2024
In 2018 zijn er door de overheid kosten geraamd voor de netuitbreiding.
Inmiddels is komen vast te staan dat deze kosten bijna 3 x zo hoog zijn geworden. De extra netwerkkosten die wij allemaal betalen zijn voor een flink deel het gevolg van de netaanpassingen voor wind en zon. We merken het allemaal aan de netwerkkosten van de netwerkbeheerders in onze elektriciteitsafrekening.
Als we de wind en zonnestroom ook de pieken kunnen afvoeren, dan zijn we er nog niet. Want we gaan voor 60 GW vermogen opstellen terwijl in 2035 er maar voor 30 GW vraag zal zijn. Er is voor de overtollige stroom geen vraag.
Onlangs publiceerde minster Jetten de resultaten van een denktank die voor 2050 een opgesteld vermogen van 150 GW heeft geadviseerd. Om de stroom stabiliteit te garanderen stelt de adviesgroep voor:
Productie gaten van zon en wind vullen met de volgende maatregelen:
A. Houtpallets van bossen uit USA, Oost Europa en deze in fossiele centrales opstoken.
B. Inzet van groene waterstof die met overtollige en daardoor vermeende goedkope/ gratis stroom wordt geproduceerd.
.gif)
- Houtpallets produceren net zoveel CO2 als steenkool.
- Gratis stroom bestaat niet. Exploitanten kunnen daarvan geen positieve business case maken. Door de netcongestie, het ongebreideld plaatsen van windmolens en zonnenergie is staats vaker teveel stoort waar geen afnemers voor zijn. Het aantal uren met negatieve stroomprijzen neemt daarom toe in 2023 nu al ruim 250 uur negatieve stroom.
Netwerkkosten stijgen door netcongestie
Netwerkbeheerders in Nederland
De netbeheerders hanteren in principe allemaal dezelfde kosten, die jaarlijks door de AFM worden vastgesteld. De kosten van Tennet worden doorbelast via de netbeheerders, die deze kosten op hun beurt weer doorbelasten naar de energieleveranciers. Burgers en bedrijven betalen zo de kosten van het netwerk via hun energierekening.
Die kosten in 2024 tov 2017 zijn een factor 3 groter.
Voor 2030 verwachten we dat de kosten nog een keer verdubbelen, omdat de netcongestie blijft toenemen door de plannen van het kabinet.
Die kosten in 2024 tov 2017 zijn een factor 3 groter.
Voor 2030 verwachten we dat de kosten nog een keer verdubbelen, omdat de netcongestie blijft toenemen door de plannen van het kabinet.
We hebben 18 gW aan conventionele centrales, die het land goed aanstroom kunnen voorzien. Met de zonnepanelen en de e=windmoelen zijn we van plan 150 gW te installeren aan capaciteit. Die 150 gW produceert wiebelstroom. Soms veel te veel en soms veel te weinig.
Kosten kabelreparaties op zee
Stroomkabels op zee kunnen verschillende kwetsbaarheden hebben, vooral vanwege de uitdagende omgeving waarin ze opereren. Enkele van de belangrijkste kwetsbaarheden zijn:
Fysieke schade: Stroomkabels kunnen worden blootgesteld aan schade door schepenankeractiviteiten, visserij, of natuurlijke fenomenen zoals stormen, golven en stromingen. Deze fysieke schade kan leiden tot lekkage van stroom, kortsluiting of volledige onderbreking van de stroomtoevoer.
Corrosie: De constante blootstelling aan zout water kan leiden tot corrosie van de kabels, vooral op de plaatsen waar de isolatielaag beschadigd is. Dit kan de integriteit van de kabel aantasten en uiteindelijk leiden tot lekkage van stroom of falen van de kabel.
Interactie met zeeleven: Zeeleven zoals zeedieren en organismen kunnen zich hechten aan de kabels, wat de kans op beschadiging vergroot. Dit kan leiden tot mechanische schade of corrosie, en in sommige gevallen zelfs tot kortsluiting als er waterdieren de isolatielaag doorboren.
Menselijke activiteiten: Activiteiten zoals visserij, olie- en gaswinning, en zelfs constructie van windmolenparken kunnen de kabels beschadigen. Onjuiste plaatsing van ankerpunten of constructiemateriaal kan de kabels beschadigen, wat kan leiden tot stroomuitval.
Elektromagnetische interferentie: In sommige gevallen kunnen stroomkabels op zee gevoelig zijn voor elektromagnetische interferentie van nabijgelegen elektrische apparatuur, zoals windturbines of onderzeese boorplatforms. Dit kan storingen veroorzaken in de stroomtoevoer of zelfs schade aan de kabels.
Russische activiteiten: Er zijn zorgen geuit over de mogelijke bedreiging voor onderzeese kabels in de Noordzee door Russische activiteiten. Deze zorgen zijn voornamelijk gerelateerd aan rapporten over Russische onderzeese activiteit in de regio, zoals het leggen van kabels en het uitvoeren van militaire oefeningen. Hoewel er geen direct bewijs is dat deze activiteiten gericht zijn op het beschadigen van onderzeese communicatie- of energiekabels, heeft het tot bezorgdheid geleid vanwege het potentieel voor verstoring van cruciale infrastructuur.
Het beheersen van deze kwetsbaarheden vereist geavanceerde ontwerpen, materialen en inspectietechnieken, evenals effectieve maatregelen voor risicobeheer en onderhoudsprotocollen.
De kosten van kabelreparaties op zee variëren van enkele tienduizenden tot honderdduizenden dollars per km kabel.
Onderhoud en preventief onderhoud: https://www.hellermanntyton.nl/competenties/markten-en-industrieen/windturbines-kabelmanagement
Fysieke schade: Stroomkabels kunnen worden blootgesteld aan schade door schepenankeractiviteiten, visserij, of natuurlijke fenomenen zoals stormen, golven en stromingen. Deze fysieke schade kan leiden tot lekkage van stroom, kortsluiting of volledige onderbreking van de stroomtoevoer.
Corrosie: De constante blootstelling aan zout water kan leiden tot corrosie van de kabels, vooral op de plaatsen waar de isolatielaag beschadigd is. Dit kan de integriteit van de kabel aantasten en uiteindelijk leiden tot lekkage van stroom of falen van de kabel.
Interactie met zeeleven: Zeeleven zoals zeedieren en organismen kunnen zich hechten aan de kabels, wat de kans op beschadiging vergroot. Dit kan leiden tot mechanische schade of corrosie, en in sommige gevallen zelfs tot kortsluiting als er waterdieren de isolatielaag doorboren.
Menselijke activiteiten: Activiteiten zoals visserij, olie- en gaswinning, en zelfs constructie van windmolenparken kunnen de kabels beschadigen. Onjuiste plaatsing van ankerpunten of constructiemateriaal kan de kabels beschadigen, wat kan leiden tot stroomuitval.
Elektromagnetische interferentie: In sommige gevallen kunnen stroomkabels op zee gevoelig zijn voor elektromagnetische interferentie van nabijgelegen elektrische apparatuur, zoals windturbines of onderzeese boorplatforms. Dit kan storingen veroorzaken in de stroomtoevoer of zelfs schade aan de kabels.
Russische activiteiten: Er zijn zorgen geuit over de mogelijke bedreiging voor onderzeese kabels in de Noordzee door Russische activiteiten. Deze zorgen zijn voornamelijk gerelateerd aan rapporten over Russische onderzeese activiteit in de regio, zoals het leggen van kabels en het uitvoeren van militaire oefeningen. Hoewel er geen direct bewijs is dat deze activiteiten gericht zijn op het beschadigen van onderzeese communicatie- of energiekabels, heeft het tot bezorgdheid geleid vanwege het potentieel voor verstoring van cruciale infrastructuur.
Het beheersen van deze kwetsbaarheden vereist geavanceerde ontwerpen, materialen en inspectietechnieken, evenals effectieve maatregelen voor risicobeheer en onderhoudsprotocollen.
De kosten van kabelreparaties op zee variëren van enkele tienduizenden tot honderdduizenden dollars per km kabel.
Onderhoud en preventief onderhoud: https://www.hellermanntyton.nl/competenties/markten-en-industrieen/windturbines-kabelmanagement